Deze saga is echt "Helemaal Het Einde" - Deel I

Dit is Deel I van een saga over een bijzonder tv-programma. Wie niet onder een steen heeft geleefd, kent ongetwijfeld “Helemaal Het Einde”, uitgezonden op RTL 4. Het begon direct na de jaarwisseling en vanavond waren we aan de 45^ste wekelijkse aflevering toe.

Voor wie toch onder die steen heeft geleefd, volgt hieronder in het kort het programma concept. We volgen op de voet de lotgevallen van een drietal gezinnen uit Nederland die in een ander land, in dit seizoen Chili, een nieuw bestaan gaan opbouwen.  Ze kregen van RTL een modaal kapitaaltje mee van 75 mille Euri en een lap grond van 5 hectare op landgoed La Sirena, nabij Pichilemu in Chili. 

Daar stond voor iedere familie al een piepklein houten huisje klaar, met buiten zo’n ouderwets houten plee en iets dat voor douche moest doorgaan. Aan het eind van het jaar zal worden vastgesteld welke families met die startbasis succesvol een nieuw bestaan hebben opgebouwd en welke terug zullen keren naar Nederland. Voilà, in een notendop de  formule voor een – naar nu blijkt – spraakmakend tv-feuilleton.

Aanvankelijk waren er drie families die voor dit avontuur dag en nacht worden gevolgd door een horde cameramannen en geluidsmannen van RTL. Tot ieders verbazing en tot ergernis van velen is daar halverwege de zomer nog een onduidelijk Nederlands/Belgisch koppel babyboomers bijgekomen. Die negeren we voorlopig gemakshalve. Interessant feitje: Als zij in beeld zijn, stijgt het waterverbruik in Nederland tot alarmerende hoogte omdat dan iedereen even plaspauze heeft ingelast.

De oorspronkelijke families leveren immers al meer dan genoeg gespreksstof. Laten we ze voorstellen, doornemen en samenvatten.

First and foremost hebben we de familie Pos. 

Hij heet Stefan (spreek uit: Sjtefan) en was vóór het Chili avontuur stukadoor (spreek uit: sjtukadoor). Hij is gehuwd met Ilona, die in het Gooi iets vaags deed bij Staatsbosbeheer. Ilona’s meest bewonderenswaardige kwaliteit is dat zij als enig levend wezen op deze aardkloot bij voortduring onbedaarlijk moet lachen om de ‘grapjes’ van Stefan, die een bedenkelijk schoolplein niveau hebben. Ilona’s minst bewonderenswaardige kwaliteit is daarentegen haar kookkunst. De visual van Ilona’s culinaire hoogstandje, zijnde “wraps gevuld met knakworstjes” wordt tegenwoordig in afkickcentra met succes gebruikt om zelfs de meest verslaafde junks en zuiplappen in één klap clean te laten worden.

Het koppel heeft ook twee nazaten geproduceerd. Die gastjes heten Björn en Tygo (wat gemakshalve door pa en ma nóg verder wordt afgekort tot “Tieg”) en ze vallen vooral op door identieke stekelkoppies met grote zwart omrande bril, en door die vreselijke hansopjes die ze in het begin van het Chileense avontuur dag in dag uit droegen. Hun gedrag illustreert dat Stefan en Ilona een “pappen en nathouden” regime voeren in hun opvoeding.

Dat is wel zo makkelijk als je bij voortduring flessen vol wijn zit weg te slokken, zo ongeveer het enige dat Stefan en Ilona met elkaar gemeen hebben. Want waar Stefan vooral lui, boers en dom is, is Iloontje vooral energiek en zit er bij haar wel degelijk een sluw zakenbrein achter die schooljuffenbril. Ilona en Stefan houden ook van luxe, en onder de bezielende leiding van Ilona heeft het koppel inmiddels met succes een exporthandeltje van Chileense wijn opgestart, weliswaar met de nodige marketing hulp van RTL en de firma Wijnvoordeel. 

Het begon met Prosecco, die marketingtechnisch werd omgedoopt tot POSsecco. Je verzint het niet! Daarna kwam er een rose bij, en nu wordt binnenkort ook een rode wijn aan de collectie van de familie Pos toegevoegd. 

Hele scheepsladingen Pos wijn zijn inmiddels al onderweg naar Nederland, en Stefan en Ilona volgen de scheepsbewegingen nauwgezet op hun iPad, onder het genot van een glaasje.... wijn! Hoe dan ook, het heeft de familie Pos in staat gesteld om het miserabele onderkomen op La Sirena te verruilen voor een riant en decadent luxe appartement in de hoofdstad Santiago, alwaar ze nu gelukkig zitten te zijn.

Dan is daar ook de familie van Wychen.

 Die bestaat uit pappa Addy, mamma Astrid, dochters Esmee, Eva en Julia en zoontje Levi. Ook bij dit gezin is het contrast tussen pa en ma nogal groot. Addy, een voormalig sportschoolhouder, is de man met de broek aan en inmiddels bezig met het bedenken van zijn 3,489^ste business model, waarvan er overigens tot op heden nog niet één ook maar een enkele Chileense peso heeft opgeleverd. Maar hoop doet leven, en Addy’s enthousiasme voor zijn eigen talloze ideeën is ronduit aanstekelijk.

Door het vaderlandse Twitter publiek wordt Addy liefkozend ADHDdy genoemd, en wie deze stuiterbal bezig ziet begrijpt meteen waarom. Maar één ding moeten we Addy wel nageven: hij heeft het toch maar voor elkaar gekregen om volledig in zijn uppie en niet gehinderd door enige technische kennis of ervaring een vet cool huis in elkaar te timmeren voor zijn familie. Goed, we vergeven hem daarbij graag het minieme schoonheidsfoutje dat hij vergeten is er een keuken in te bouwen en een afsluitbare ouderslaapkamer.

Echtgenote Astrid daarentegen is er een van het type “het licht is aan maar er is niemand thuis”. Ze mag zeker gezien worden, deze moeder van vier, maar buiten engelachtig en vooral zwijgend kijken terwijl Addy onafgebroken het woord voert komt er niet veel uit Astrid. Niet uit haar mond en zeker niet uit haar handen. Astrid is eigenlijk liever lui dan moe. Twitterend Nederland ging dan ook helemaal apeshit toen Astrid op een onbewaakt moment (ik geloof in aflevering 41) plotseling een bezem in de hand nam en 2 (twee!!) hele vegen deed over de vloer van haar nieuwe, reusachtige, door Addy in elkaar getimmerde huis. “Astrid werkt!!!”, ging het als een vuurtje rond binnen de bijna voltallige Twitter gemeenschap. Maar na die twee vegen zette Astrid de bezem snel weer weg en ging weer over tot waar ze in uitblinkt: een geslaagde imitatie zijn van Mona Lisa, even raadselachtig glimlachend en even roerloos.

Addy lijkt die mystieke schoonheid van zijn wederhelft niet echt meer op te merken. Dat deed een Chileense garagist wel, toen hij Astrid ooit een lift gaf naar La Sirena omdat de pick-up truck van de familie weer eens in panne stond. Ondanks een inmiddels maandenlang verblijf in Chili was Astrids beheersing van het Spaans gelukkig nog niet van het niveau, dat ze zijn ronduit oneerbare voorstel ook als zodanig herkende. En hoewel Astrid standaard op alles wat in het Spaans tegen haar wordt gezegd alleen maar met “Si” antwoordt, bleef de hitsige garagist toch op zijn seksuele honger zitten. En hoeft Astrid derhalve voorlopig nog niet mee te doen met het #metoo gebeuren.

De dochters Esmee, Eva en Julia van het koppel zijn schitterende meiden. Vooral middelste dochter Eva van 13 is echt een schatje, en ik ben dan ook inmiddels een overtuigd lid van #TeamEva. Alle drie de meiden zijn grappig, spontaan, vrolijk en welopgevoed. Het is eigenlijk een godswonder dat het gecombineerde DNA van Addy en Astrid zo iets moois en leuks kon produceren. Het zoontje Levi is de jongste telg en het duurde tot aflevering 26 voor we hem eens vol in beeld kregen en tot vandaag, aflevering 45, voor hij eens tekst uitsprak. Dat maakt een meer genuanceerde beeldvorming over Levi wat lastig.

Addy heeft in zijn geestdrift al de nodige nerinkjes opgestart en om zeep geholpen: hij zou een camping “The Orange Waffle” inrichten en uitbaten voor bezoekende Nederlanders op het door modderpoelen volstrekt ontoegankelijke La Sirena. HIj zou een bootcamp klasje verzorgen in een parkje en op het strand in Pichilemu. Hij zag een bloeiende handel in bouwsteigers. En hij had nog meer ideetjes, minimaal twee nieuwe onfeilbare businessplannen per aflevering.  Maar oh, die vermaledijde vergunningen, hè, die heb je ook in Chili nodig. 

Maar nu heeft Addy echt het gouden gat in de markt ontdekt. Hij gaat een im- en export bedrijf beginnen in stroopwafels. Het businessplan gaat als volgt werken: Addy gaat in Nederland gebakken stroopwafels in Chili invoeren, doet er vervolgens een leuke, exotische andere verpakking omheen en verscheept ze dan weer naar Nederland, waar ze verkocht zullen gaan worden voor prijzen, variërend van 7 tot 26 Euro, afhankelijk of je het basis- of luxe pakket afneemt. Dan kan de Lidl mooi op dak gaan zitten met hun stroopwafels voor 99 cent per gezinspak. Dit prachtige plan kan natuurlijk gewoon niet misgaan, en dus vertrekt Addy binnenkort spoorslags naar Nederland om de “business te boosten”. De Chileense garagist schijnt inmiddels lucht te hebben gekregen van Addy’s op handen zijnde tijdelijke afwezigheid en wrijft zich nu al wellustig de handen. En Astrid? Die glimlacht engelachtig en doet er verder het zwijgen toe.

In een volgend deel van deze saga zullen we de familie van Kooy nader voorstellen. Over die familie kunnen we boeken vol schrijven. Dat doet gezinshoofd Jeroen van Kooy zelf trouwens ook, boeken vol schrijven. Of liever gezegd, hij laat het doen. Jeroen blinkt uit in het door anderen laten doen van zowat alles. Want zo rolt Jeroen.

Maar dat is voor een volgende keer. 

Tot bloggens!